Op 18 maart 2002 is de Stichting via een notariële akte opgericht, met als officiële naam: Adem- en Ontspanningsstichting, Methode Van Dixhoorn (lees stichting).
De belangrijkste aanleiding was de aanbeveling die de Raad van Advies bij elke certificaatuitreiking gaf aan het einde van de opleiding Adem- en Ontspanningstherapie/training, ervoor te zorgen dat de kwaliteit van de mensen die hun certificaat ontvingen ook in de jaren daarna hoog zou blijven.
Daarnaast is het van groot belang de waarde van kwalitatief hoogwaardige Adem- en Ontspanningstherapie/training in het land bekend te laten worden en de erkenning hiervan te bevorderen. Maar waarom is dat eigenlijk nodig?

De redenen hiervoor zijn eenvoudig. Er is geen enkel beroep, waarvan in de opleiding voldoende aandacht en scholing geboden wordt in adem- en ontspanningsoefeningen. In veel beroepsopleidingen wordt er wel aandacht gegeven, maar niet op het niveau van complexiteit en gedifferentieerdheid van een professionele toepassing. Het blijft veelal een elementair niveau waarin de klassieke ontspanningsmethodes behandeld worden en vaak worden beperkt tot en gekoppeld aan een specifieke toepassing binnen het vakgebied. Ten tweede zijn er weinig tot geen bij- of nascholingsmogelijkheden voorhanden voor degene die zich na zijn opleiding in de therapie wil verdiepen.
In de postdoctorale opleidingen waar ontspanningstherapie/training behandeld wordt, is dit veelal als een onderdeel en niet als een behandelmethode op zich. Daar komt bij dat het ontwikkelen van de interesse in de methode vaak pas groeit na jaren praktijk- en levenservaring.
De student is ten tijde van zijn beroepsopleiding eigenlijk nog te jong om de rol van bovenmatige gespannenheid in het eigen leven te leren onderkennen en ermee te hebben leren omgaan, op een manier die anderen kan helpen. De pas afgestudeerde is bovendien gespitst op de specifieke vakkennis van zijn beroep en heeft nog weinig ervaring opgedaan om de waarde van ontspanning als een algemeen behandelprincipe voor veel soorten klachten en problemen te onderkennen.
De deelnemers aan de opleiding Adem- en Ontspanningstherapie/training zijn daarom een heterogene groep van ervaren en wat oudere professionals.

In de loop van de jaren dat de opleiding is gegroeid is duidelijk geworden dat de therapie een vak apart is, dat weliswaar aan een beroep te koppelen is, maar ook op zichzelf staat. Het zijn niet alleen paramedici, maar ook andere somatische hulpverleners, psychosociale begeleiders, psychologen en psychomotore therapeuten.
Daarnaast is een tweede niet-therapeutische richting aanwezig waarin het lesgeven in de instructies centraal staat, bedoeld voor begeleiders, zoals onder andere docenten Yoga, muziek en onderwijs.
Al deze diverse beroepsgroepen zijn volledig gelijkwaardig aan elkaar en blijken prima met elkaar te kunnen communiceren. Het gaat erom helderheid te verkrijgen over de begrippen en vaardigheden die centraal staan, zoals ‘gewone overspanning’, ‘interne zelfregulatie’, ‘procesmodel’, ‘proefbehandeling’, ‘modaliteiten van instructie’ enz. .
Deze helderheid over begrippen is precies wat het handboek van Van Dixhoorn ‘Ontspanningsinstructie, Principes en oefeningen’ (Elsevier/Maarssen, 1998) biedt. Door het procesmodel heeft de ontspanningstherapie/training zich ontwikkeld van een enkelvoudige behandelvorm naar een complexe methodiek. Het is de bedoeling van de stichting om de meerwaarde van de methodiek te verduidelijken en de kwaliteit te borgen.